Yıl 1492: Endülüs’ün son kalesi Granada’yı teslim eden sabık sultan Ebu Abdullah “El Ultimo Suspiro del Moro”dan, yani İspanyolların “Arap’ın Gözyaşı Tepesi” dediği utanç tepesinden, savaşmadan teslim ettiği topraklara bakıp ağlıyordu… Yanında “Erkekçe savaşmayana ağlamak yaraşır!” diyen annesi vardı, yeryüzünün Müslüman devletleri ise ha var ha yoktular!..

Yıl 1492: Hristiyan İspanyolların Endülüs’ten sürgün ettiği Yahudiler, binbir bela ile canlarından başka neleri varsa kaybettikleri uzun yolculuklardan sonra ulaştıkları Osmanlı topraklarında kendilerine esenlik verilerek karşılanıyorlardı…

Yıl 1941: Hristiyan Hitler’in kurduğu askeri katliam çetesi Einsatzgruppen, “Nihai Çözüm” için harekete geçtiğinde ve sonrasında İslam topraklarındaki Yahudiler, imtiyazlı ve müreffeh yaşıyorlardı ve yaşamaya devam ettiler…

Yıl 1948: Hristiyan ABD’nin ve diğerlerinin desteklediği Siyonist Yahudiler, İsrail Devleti’ni kurduklarında Müslüman ülkeler yıkılış dönemi Endülüs devletçikleri gibiydiler, Müslüman bölge ülkeleri savaştılar ve kaybettiler ve o günden sonra da Filistinliler kanlı kelebekler gibi toprağa gözleri açık düşmeye devam ettiler!..

Yıl 2018: Hristiyan ABD, Kudüs’ü İsrail’in başkenti olarak tanıyor ve büyükelçiliğini Kudüs’e taşıma kararı alıyordu, 9’a karşı 128 ülke karara karşı çıkıyordu ama aslında bu ülkeler var ama yoktular!..

Filistinlilerle birlikte Müslüman halklar, bağırıp çağırıp slogan atıp ağlıyorlardı, yanlarında “ağlayın, ağlamak iyi gelir!” diyen öncüleri vardı, hamileri Müslüman devletler ise ha var ha yoktular!..

Yıl 20..: Ben hiçbir şey yapamadan öldüm kardeşlerim, lütfen beni affedin!