ÖLÜYOR İNSANLIĞIM

ÖLÜYOR İNSANLIĞIM

Ötelerden geliyor rüzgâr
Yüklü yüklü bulutları süre süre
Bugün bir başka
Bir başka yağıyor yağmur
Damlalarda sıkışıp kalmış yıldızları
İçime sere serpe

Susuyor susuyorum
Susuyor susuyorum
Sustukça yükseliyor sular
Alt üst oluyor yer gök
Söküp götürüyor benden beni gök dalgaları

Bugün bir başka
Bir başka yağıyor yağmur
Konuşuyorsun
Şimşek çakıyor
İnce bir yıldırım düşüyor kalbimin süveydasına
Gönlümü yakıyor yırta yırta boydan boya
Sen konuşuyorsun gökyüzü sel deryası
Sen konuşuyorsun yeryüzü sel deryası
Sen konuştukça çırpınıyor kalbimin süveydası
İçinde bir yerlerde savaş artığı bir çocuk ağlıyor
Yitirmiş ana kucağını
Düşmüş dalgaların kursağına
İpekten yumuşak elini yosunlar sarmış
Değiyor senin ipekten yumuşak ayağına

Sen ağlıyorsun gökyüzü deniz
Sen ağlıyorsun yeryüzü deniz
Gözlerinde batan gemi
Okyanusa saçılmış bir mülteci yüreğin
İçinde boğulmuş annen baban kardeşlerin
Paramparça dağılmış memleketin
Tutmak istiyorum çırpınan ellerini
Sen ağlıyorsun dalga dalga
Atıyorsun beni uzaklara
Uzaklara
Çekiliyor bütün sular
Yürüyor yürüyorum
Uzaklara uzaklara
Vardığım her yer kupkuru toprak
Çöl çorak

Susuyor susuyorum
Susuyor susuyorum
Sen yoksun artık
Sen gidince denizler de çekildi içimden
Sen gidince yapayalnız kaldım çöl çorak
Bakıp duruyorum göklere
Yalvarıyorum göklerin sahibine
Ne olur Allah’ım bir yağmur da bana lütfeyle
Ne olur Allah’ım bir deniz da bana
Ölüyor insanlığım

Leave comment

Your email address will not be published. Required fields are marked with *.