Gökyüzünde bulutların arasından yıldırımlar gibi geçen milyonluk vahşet kuşlarının gözlerindeki yumuşak koltuklarına kurulmuş salon çocuklarının toprağı unutmuş parmak uçlarıyla dokunup harekete geçirdiği katliam bombaları masum yürekleri toprağa kendi kanlarıyla karıştırırken insanlık yeryüzünün vahşi katillerini tartışıyordu ve ben, çağımın tanığı, ne yaptığımı bilmiyorum, bilmiyordum Allah’ım!