Yuvacığı yüreğimde yaralı suskun bir kuştun
Düştün yere çırpındın çırpındın ve uçtun
Kaldı kanatların elimizde

***

Hep dillerdeydi adın
Kırk sekiz yıl
Hiçbir adı diline bile vardıramadın
Kırk sekiz yıl
Duydun hep anladın
Diyemedin hiç anlatamadın

Alnında sevgi halesi vardı gözlerinde rahmet şelalesi
Gönlünden ışık verirdi bize
Gökyüzünden sana göz kırpan ateş böcekleri
Senden bulutlara ağan
Bulutlardan yağan üstümüze
Yağdı yağdı kırk sekiz yıl yağdı
Bir damlası bile bulmadan ateşimi

Bir damlada bin bir âlem yaşarken âlemler ıssızdı
Ne bir ses
Ne bir renk
Ne bir ışıltı sızdı
Kirpiklerinden öte geçemedik hiçbirimiz
Ömür boyu
Tutuklu kaldı zarfları içinde yüreklerimiz
Aynı anda açılmadan toprağa düşüverdiniz

Sen
Can başına yaşadığın gibi alıp başını gidince
Ben
Canda çırpınan pervane deli divane
Sen
Varınca seni gönderene
Ben
Çöktüm toprağa öylece eli böğründe
Kırk sekiz yıl kirletmeden taşıdığın dilinle söyle
Lütfen
Birlikte sarsın bizi rabbimiz
Birlikte sarsın sonsuz rahmetine