Çocukken izlediğim bir filmde Tarkan, hedefi 12’den vurmuş olmanın gururu ve sevincini yaşarken aslında hedef yaptıkları sütre ardındaki direğe düşmanlarının bağladığı sevgilisini vurmuş olduğunu sonradan öğreniyordu: Dezenformasyon tuzağına düşüp kendi sevgilisini (geleceğini, inancını, ideallerini…) vuranlarınsa bu gerçeği ya öğrenecek kadar uzun ömürleri olmuyor ya da dezenformasyon aynasının aldatıcı görüntüleri onları ömürleri boyunca kedi gibi oynatarak aldatmaya devam ediyor.