Yıllardır çok sorunlu bir ilişkimiz var. Anarşinin, hayatları ürkek fareler gibi köşe bucağa ittiği, namluların dudaklardan ve kalemlerden çok ve etkili konuştuğu günlerden yeni çıkmıştık. Bir pastırma yazı pazarında apar topar evlendik. Cici cici günler, bıcı bıcı geceler çabuk bitti ve evimizi öcü bücü vakitler işgal etti. Yeni başlangıçlara yelken açabilmek için boşanmamız gerekiyordu ama boşanamıyorduk;  teşebbüslerimiz hep kız tarafının engeline takılıyordu.
Sonunda bizimkiler, bize sormadan bir teklif getirdi: “Yaşlı gelin, yapılacak on sekiz operasyonla on sekizlik kız gibi olacak. Fazladan elli hizmetçi daha hizmetinize sunulacak, isterseniz on sekizlik kızları, erkekleri hizmetçi alabileceksiniz. Kaynana/kaynata derdiniz kalmayacak…”
“İyi de bizim asıl derdimiz bu değil ki. Biz anlaşamıyoruz; duygularımız/düşüncelerimiz uyuşmuyor.”
“Kızımızın özellikle beyin kökü, limbik sistem ve neokorteksi de bir dizi operasyonla yenilenmiş olacak.”
Yuvamızı ve çocuklarımızın geleceğini kurtarmak için ailelerin isteğini kabul ettik ve modifiye edilmiş 1982 model anayasa ile yeni bir hayata; kademli, mutlu, umutlu yeni bir başlangıç yapma arzu ve umuduyla 16 Nisan’da “evet” dedik… Şimdiye kadar zaman bize oynadıydı; şimdi biz zamana oynuyoruz. Ne diyelim: Hayırlısı olsun! Haydi, evlerimize çekilelim!